روز روزمرگی

کلید رو تو در میچرخونم و خودم رو میندازم تو خونه.......تمام تنم عرق کرده و احساس میکنم الان غش میکنم....... 

طبق عادت همیشگی درو پشت سرم قفل میکنم و سریع مقنعه رو از سرم میکشم بیرون و با دست دیگم کش مو رو باز میکنم.... کیف و مقنعه پرت میشن روی مبل کنار در...سریع دکمه کولر رو میزنم 

بدو میرم توی دستشویی و شیر آب رو تا ته باز میکنم و یه مشت آب میزنم به صورتم همونجا دکمه های مانتوم رو باز میکنم و بعد پرتش میکنم تو سبد رخت چرکهای حموم... 

دیگه باید شسته بشه و خیلی هم نو نیست که بدمش اتو شویی ...همینطور که این فکر از سرم میگذره جورابام رو هم بیرون میارم و پرت میشن کنار مانتو...... 

سریع خودم رو میرسونم تو آشپزخونه و یه قابلمه رو برمیدارم و پر آب میکنم و میذارمش روی گاز تا جوش بیاد برای برنج...خیالم راحته که قرمه سبزی از دیروز داریم.. 

به ساعت نگاه میکنم ۲:۲۰ دقیقه هست ومن هم تا ۳وقت دارم تا محمد مانی رو برداره و بیاد خونه 

مثل همیشه تا جوش اومدن آب میرم تو هال و روی مبل ولو میشم 

گوشم به آشپزخونه و صدای جوش اومدن آبه 

تو یه حالت خلسه هستم که مثل برق گرفته ها از جام میپرم 

چرا اومدم خونه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ 

ای وای  

محمد از دیروز گفته بود که ظهر ناهار نمیاد و منم از صبح به مامان گفتم که ظهر پیششون هستم و از دیروز خودم رو برای یه ناهار آماده و استراحت تو خونه مامان آماده کرده بودم........ 

همونجا نشستم و زدم زیر خنده 

هیچوقت فکر نمیکردم روزمرگی باهام اینکارو بکنه!!!  

یعنی.... چون هر روز ظهر اینکارو کردم مثل یه ربات امروزم..........