قیدار

از دیروز یه کتاب رو شروع کردم به اسم قیدار که نویسندش  رضا امیرخانی هستش 

از این نویسنده ۵تا کتاب دیگه هم خوندم و از سبکش خوشم میاد ( من او ـ بیوتن‌ ـارمیا ـنفحات نفت ـ جانستان کابلستان) 

قهرمان داستان تا این وسطاش که من خوندم همین قیدار خان هستش که شبیه قهرمان ذهنی هست که من از یه مرد برای خودم ساختم 

شاید عجیب به نظر بیاد ولی من در کل مردان میانسال مقتدر و عاشق رو خیلی از این مردهای جوون بیشتر دوست دارم!یه مرد کامل تو ناخودآگاه من یه مرد میانساله با موی جو گندمی و قوی و ساده و صادق که مثل یه کوه..... مثل یه تکیه گاه میمونه 

یادمه یکبار سر یه بحثی وقتی اینو به استاد روانپزشکم گفتم مثل تموم روانپزشکا دنبال ریشه هاش گشت و بعد از کلی بحث گفت تو چون عاشق پدرت بودی و پدرت از نظر تو تموم این خصوصیات رو داشته پس توی ذهنت اینطور تصویری از یه مرد ایده آل ساختی ....بعدش هم خندید و گفت بد هم نیستا الان من کلی به خودم امیدوار شدم که ممکنه زنهایی مثل تو  هم باشن!!! 

حتی اینو به محمد هم گفتم و اون با تعجب زل زده بهم که یعنی چی؟؟؟؟ 

خندیدم و گفتم یعنی اینکه امکانش هست وقتی تو ۵۰ ساله بشی من خیلی بیشتر از الان عاشقت بشم!!! 

اونم گفت یه معنی دیگه هم داره....یعنی اگه تو ۱۹سالگی که تصمیمهای زندگیت رو با نظر پدر و مادرت میگرفتی با من ازدواج نکرده بودی .....الان که تصمیمهای مهمت رو هم تنهایی میگیری شاید من تو خواستگاری از یه مرد ۴۵ ساله شکست میخوردم........... 

اعتراف میکنم که وقتی به حرفش فکر میکنم میبینم بعید هم نبود....